Via Lemovicencis

Als jullie dit berichtje lezen, ben ik al weer aan de 2e dag op weg naar Bourges op de oude pelgrimsweg van Vezelay, via Bourges, Perigeux en Limoges naar St. Jean Pied de Port, bezig. De Via Lemovicencis;  een oude route van ruim 900 km maar een stuk korter dan mijn oorspronkelijke plan (via Le Puy).

Vezelay was prachtig, indrukwekkend, toeristisch en nog steeds een punt waar mensen elkaar ontmoeten. Vezelay ligt op een schuine heuvel een soort omgevallen taartpunt met op het hoogste punt de kathedraal en je ziet deze al van verre liggen. Wanneer je de heuvel hebt bestormd, kom je via een van de oude poorten de stad binnen. Tot dan toe kom je slechts een enkele wandelaar tegen. Dat wordt anders wanneer je op de hoofdstraat bent beland, ineens loop je tussen de honderden toeristen en ben je met je rugzak en schelp zelf een bezienswaardigheid.

Eenmaal in de kathedraal voelt dat anders. Ik ben er immers met een speciaal doel (een stempel halen ;>) maar daardoor voel ik me wel verbonden met de pelgrimstraditie en een beetje onderdeel van de stad en de kathedraal. Maar net als de overige toeristen vergaap ik mij aan de grootte, de hoogte en de vele details. Bijvoorbeeld de drie stenen ratten die aan drie kanten rechtop tegen een zuil staan en daardoor deze in evenwicht houden.

's avons om 6 uur ben ik opnieuw omhoog gelopen voor de vesper. 8 zusters en  een paar monniken en lekenbroeders laten het gebouw weer even leven alsof de tijd eeuwen heeft stil gestaan ware het niet dat  tegelijkertijd de toeristen gewoon foto's blijven maken. Bijna beschamend.

De volgende dag was voor mij een rustdag, maar wat heet rustdag; in totaal ben ik 4x de berg op geweest. Zonder rugzak een fluitje! En na de laatste afdaling had ik een Franstalig routeboekje voor het vervolg en waren de gidsen voor de route via Le Puy met de kerende post terug gestuurd.

Aan het eind van deze dag had ik ook een diner afspraak met 5 pelgrims. Ik  had hun, 4 Nederlanders en 1 Fransman al eerder ontmoet. Dit wss precies wat ik nodig had;  supergezellig en energiegevend. Binnen 10 minuten was ik alle twijfels vergeten en wist ik weer wat zo speciaal is aan deze reis; het ontmoeten van tochtgenoten die ieder met hun eigen bijzondere reis bezig zijn maar waarvan de sporen elkaar soms raken, parallel verder gaan of zich weer verwijderen om later toch weer te kruisen.

Dat ik met met mijn nieuwe route een goede keuze heb gemaakt, werd gisteren meteen bewezen. Onderweg  heb 2x een trio franse pelgrims ontmoet en in de chambre d'hote nog eens 2 Nederlandse dames.

Ik zit nu in Varzy na een dag van 37 km, dat was iets verder dan ik oorspronkelijk van plan was maar de telefoon van een overnachtingsmogelijkheid na 27 km nam maar steeds niet op en andere mogelijkheden stonden niet in mijn boekje. Na een warme douche en een koud voetenbad ben je de inspanning al weer snel vergeten. Helemaal wanneer je daarna lekker gegeten en gedronken hebt. Dit keer bij een pizzeria; eerst pasta bolognese en daarna een pizza. De juffrouw die mijn bestelling opnam, keek mij met grote ogen aan; dat zijn twee hoofdgerechten, is dat de bedoeling?  Ja! Samen met een kleine fles wijn en een grote fles water is dat een prima pelgrimsmaaltijd waarop ik weer een etappe kan lopen.

Ultreia, X