De groeten uit ... Frankrijk
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
22 April 2013 | Frankrijk, Rocroi
Sinds een van de steile beklimmingen of afdalingen bij Dinant heb ik last van een pijnlijk scheenbeen. Ik dacht eerst aan een spiertje maar het lijkt eerder een aanhechting of pees te zijn. Ik heb geprobeerd de etappes aan te passen qua lengte en zwaarte. Dat is wel gelukt maar het gehoopte effect bleef uit. Ondertussen heb ik contact gezocht en gekregen met de camimodokter en mijn fysiotherapeut. Karin en Onno bedankt voor jullie adviezen ik zal ze ter harte nemen.
De volgende etappe zou er een van ruim 25 km worden met weinig stopmogelijkheden er tussenin. Deze gewoon gaan lopen, leek mij niet erg verstandig en in de gite waar ik logeerde, kon ik niet blijven dus heb ik besloten een stukje met een diligence te doen. Samen met de waard heb ik uitgepuzzeld hoe en waar over te stappen. Leuk gesprek in het Frans! Maar met een goede kaart erbij begreep ik alles.
In het dorp waar ik logeerde, stoppen maar liefst 6 bussen, per dag dan. Ik zat in de 2e van half negen. Op de overstapplaats was plek voor wel 6 bussen tegelijk. Waarom? Want de bus die ik nodig had, stopt op een normale weekdag maar 1x, op een woensdag doet de bus ook nog wat bijzonders net als in een examen periode (schema te verkrijgen bij de chauffeur!). Kortom de bus was al lang weg. Na enig getalm en nog 3x kijken of ik de planning van de bus echt goed had begrepen, heb ik mij met een taxi naar de Belgisch-Franse grens laten brengen.
De grens zag er wat mistroostig uit ook al scheen de zon volop. Geen vlaggen, een verlaten douanekantoor en een tabac aan de Belgische kant want daar zijn de sigaretten goedkoper. Ik had me mijn passage van deze 2e landgrens wat glorieuzer voorgesteld. Het voelde een klein beetje als valsspelen maar het is mijn weg dus mijn spelregels en als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan (citaat Stephan)
Vanaf de grens was het nog 7 km lopen naar Rocroi waar ik al om 12 uur aankwam. Eigenlijk ging het lopen al weer erg goed. Bijna geen last meer! Had ik dan toch ..?
Het voelt in ieder geval goed om hier te zijn. Rocroi is een prachtig vestingstadje met een paar musea. Die ga ik morgen masr eens bezoeken want morgen neem ik
een rustdag.
Overmorgen ga ik weer verder richting Reims. Ik ga de Via Campaniensis volgen, die kronkelt iets minder dan de GR en aangezien de Franse Ardennen glooiender zijn dan hun Belgische broertjes heb ik er goede moed in dat mijn scheenbeenprobleempje achter de rug is en blijft.
In Roel zijn reactie las ik over de Grote Rotzooi in het dal van de Hermeton. Ik kan mij dat goed voorstellen want ik liep er met mooi weer en er hingen nu touwen en dan is het een stukje makkelijker.
Ik ben benieuwd naar de Franse keuken van mijn eenvoudige hotel. Dus die ga ik nu maar eens proberen. Iedereen eetsmakelijk. Ultreia, X
De volgende etappe zou er een van ruim 25 km worden met weinig stopmogelijkheden er tussenin. Deze gewoon gaan lopen, leek mij niet erg verstandig en in de gite waar ik logeerde, kon ik niet blijven dus heb ik besloten een stukje met een diligence te doen. Samen met de waard heb ik uitgepuzzeld hoe en waar over te stappen. Leuk gesprek in het Frans! Maar met een goede kaart erbij begreep ik alles.
In het dorp waar ik logeerde, stoppen maar liefst 6 bussen, per dag dan. Ik zat in de 2e van half negen. Op de overstapplaats was plek voor wel 6 bussen tegelijk. Waarom? Want de bus die ik nodig had, stopt op een normale weekdag maar 1x, op een woensdag doet de bus ook nog wat bijzonders net als in een examen periode (schema te verkrijgen bij de chauffeur!). Kortom de bus was al lang weg. Na enig getalm en nog 3x kijken of ik de planning van de bus echt goed had begrepen, heb ik mij met een taxi naar de Belgisch-Franse grens laten brengen.
De grens zag er wat mistroostig uit ook al scheen de zon volop. Geen vlaggen, een verlaten douanekantoor en een tabac aan de Belgische kant want daar zijn de sigaretten goedkoper. Ik had me mijn passage van deze 2e landgrens wat glorieuzer voorgesteld. Het voelde een klein beetje als valsspelen maar het is mijn weg dus mijn spelregels en als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan (citaat Stephan)
Vanaf de grens was het nog 7 km lopen naar Rocroi waar ik al om 12 uur aankwam. Eigenlijk ging het lopen al weer erg goed. Bijna geen last meer! Had ik dan toch ..?
Het voelt in ieder geval goed om hier te zijn. Rocroi is een prachtig vestingstadje met een paar musea. Die ga ik morgen masr eens bezoeken want morgen neem ik
een rustdag.
Overmorgen ga ik weer verder richting Reims. Ik ga de Via Campaniensis volgen, die kronkelt iets minder dan de GR en aangezien de Franse Ardennen glooiender zijn dan hun Belgische broertjes heb ik er goede moed in dat mijn scheenbeenprobleempje achter de rug is en blijft.
In Roel zijn reactie las ik over de Grote Rotzooi in het dal van de Hermeton. Ik kan mij dat goed voorstellen want ik liep er met mooi weer en er hingen nu touwen en dan is het een stukje makkelijker.
Ik ben benieuwd naar de Franse keuken van mijn eenvoudige hotel. Dus die ga ik nu maar eens proberen. Iedereen eetsmakelijk. Ultreia, X
-
22 April 2013 - 19:16
Jan Van Ree:
Hoi Marnix,
Wat een afstanden leg je af. in 3 weken van Apeldoorn naar Frankrijk. Goed dat je nu een rustdag neemt. Geniet ervan!!!
Ik ben vrijdag met Johan, Lein en Gert Kaptein een nachtcache "Invaie" bij Arnhem wezen doen. Was leuk om te doen. Wij hebben de aliens verslagen.
groetjes
Jan
-
22 April 2013 - 19:32
Marcel:
Eerder schreef ik 'go with the flow' en nu, nadat ik deze raad ook tussen de regels van het advies van je ouders heb gelezen. lijkt dat je te lukken. De weg is het doel, de weg verandert en zal blijven veranderen. Als je, zoals je beschrijft, een dag met een tegenslag weer kunt afsluiten met een goed gevoel en goede moed, dan beweeg je mee hetgeen je op je pad treft. Met een glas champagne in Reims in het vooruitzicht wens ik je 'bo(o)n voyage'. -
22 April 2013 - 20:33
Roel Van Dijk:
Hallo Marnix, al in Frankrijk!
Soms denk ik dat een pelgrim en zijn volgers een verschillende beleving van tijd ervaren. Voor jou rijgt de ene dag zich aan de andere. De tijd verloopt relatief langzaam, in overeenstemming met je wandeltempo en leefritme en het landschap verandert ook maar heel geleidelijk. Voor achterblijvers, in hun normale dagritme vliegen de dagen vaak voorbij. Daarom het gevoel, in ieder geval bij mij: Hè, ben je al 21 dagen op pad?
Vervelend dat je been begint te protesteren. Rustig aan doen is dan belangrijk. Daarnaast had ik een remedie die mij in ieder geval hielp. Ik kocht dan in de locale super een zak diepvries struikjes broccoli of bloemkool. Zo'n zak kun je mooi om je been heen vouwen om de pijnlijke plekken te koelen (wel ter bescherming van je huid er een doek tussen leggen!).
Bijkomend voordeel, als de groente enigszins opgewarmd is door je been, heb je ook nog wat te eten.
Bijkomend nadeel, als zo'n zak, ook al liet je hem dicht, een nacht op je kamer had gelegen, hing er toch wel een wat vreemde penetrante geur in je kamer de volgende ochtend. Heb dat wel eens aan een hospita onderweg moeten uitleggen voordat ik weer vertrok.
Succes verder.
Roel van Dijk
-
22 April 2013 - 20:51
Ingrid:
Hey Marnix, nu even rust voor jou na zo'n lange tocht. Lekker de beentjes omhoog! Heb je lekker gegeten in het hotelletje? Wellicht morgen een paar mooie foto's op deze site zetten! ;-)
Moos heeft verkering met het buurmeisje (Beagle) en van schoonmoeder mag Moos ook al lekker in de tuin liggen. Zit het kraampakket ook in de hondenverzekering? Moos denkt nu ook dat hij de baas is van het park hier in Voorthuizen. Het is dan ook een echte kerel met karakter! Even lekker op zijn rug door de eendenpoep en hij laat zich luidruchtig horen tegenover de honden die hij tegenkomt.
Gisteren uit Friesland (Hindeloopen) een stuk scheepstouw meegenomen en daar is hij toch blij mee! Trots als een pauw loopt hij met het touw in de bek rond!
We wensen je een heerlijke rustdag toe en verwen jezelf maar eens goed!
Hartelijk groet van ons allen! -
23 April 2013 - 16:07
José Van Oosten:
Hallo Marnix,
Jij was bij ons, jouw tweede overnachting in Westervoort.
Leuk om je te volgen hoor!
Erg goed dat je nu al in Frankrijk bent.
Ik blijf je volgen!
Met het stofzuigen kwam ik een witte boon tegen! Er zitten er vast nog wel meer in jouw broekzak:)!
Veel fijne wandelingen zonder lichamelijke problemen!
Groetjes José -
24 April 2013 - 11:20
Ben En Marianne Eefting En Geerling:
Hoi Marnix,
Gefeliciteerd met het behalen van weer een grens !
Ben en Marianne -
24 April 2013 - 13:48
Fenna:
Dag Marnix,
Zó leuk om je te volgen en even in te leven wat je meemaakt,wat je ziet en je beweegt om de dingen te doen, zoals je ze doet....Heb je ook nog ergens een site met foto's??? Dat zou helemaal mooi zijn...of ben ik dan te veeleisend....Succes met het vervolg! -
24 April 2013 - 16:57
Marjo De Jong:
Hai Marnix,
Wat vliegt de tijd en wat loop je snel! Ik hoop dat je been weer helemaal is opgeknapt. Terwijl jij je tocht voortzet naar het mooie Reims zit ik in Zwolle boven op mijn werkkamer mijn port folio te maken omdat het moet. Het is vandaag voor het eerst een door de weekse echte lente dag. Eindelijk staat alles in bloei en beginnen we weer een beetje buiten te leven met kleuren om ons heen. Ik denk aan je. Met zo 'n zonnig weer moet je tocht heel mooi zijn. Ik hoop dat je vanavond ook weer geniet van de Franse keuken. Ik hef het glas vanavond op je, achter mijn bord met een gebakken schnitzel en fantaseer wat op jouwe ligt, hoe het terras eruit ziet en of je al uitkijkt op de cathedraal......op een behouden reis! hartelijke groet Marjo -
24 April 2013 - 17:11
Jaap Van Katwijk:
Heel goed dat je even rust neemt Marnix, ik heb er heel wat zien uitvallen met peesontstekingen.
Het enige dat helpt is rust. desnoods twee of drie dagen als dat beter is. De bus nemen hoort er ook bij.
De camino is soms hard, maar als je als een echte peregrino het tempo door de camino laat bepalen kom je er zeker. Heel veel sterkte. In Frankrijk is het pelerin-zijn al wat meer dan in Belgie en Nederland. Geniet van al het moois. Wij denken elke dag aan je.
Jaap en Irene -
24 April 2013 - 19:08
Lammie:
Hoi Marnix,
Bedankt voor je mooie verslagen, het is elke keer weer genieten! Wat een uitdagingen en moeilijke momenten zijn er op je pad gekomen tijdens je wandeling door het dal van ‘l Hermeleton. Ondertussen ook al de Franse grens gepasseerd! Dat getuigt van wilskracht, moed en lef (eigen regeltjes!). Goed dat je een rustdag hebt ingelast, kun je even weer op krachten komen. Ik hoop dat de blessure van tijdelijke aard is, zodat je straks je eigen weg weer kunt vervolgen, niet te snel, maar stap voor stap........
Je weet het hé, meedoen is belangrijker dan winnen...;-) Pas vooral goed op jezelf! En geniet van de mooie momenten (witte bonen!) die er op je pad komen.
Ik heb je nieuwe kruimelspoor ook even bekeken. Leuk, we kunnen je nu nog beter volgen! Nou ben ik wel nieuwsgierig geworden naar het muntje dat Lilian voor je heeft ontworpen. Dat zal er vast prachtig uitzien! Bewaar je er één voor mij?
Bon Voyage en een Hartelijke groet, Lammie
-
24 April 2013 - 21:09
Nel Snel:
Hoi Marnix. Heb net je verslagen gelezen. Goed hoor. Hou vol. Frankrijk is een geweldig land om doorheen te lopen. Ben een beetje jaloers op je, maar ja.......... ik ben te oud. Ik denk aan je, duim voor je en blijf je volgen. Lieve groeten. Nel Snel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
