Uit mijn dagboek(jes): dag 17
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
17 April 2013 | België, Namen
Iedere dag schrijf ik wat in het mooie boekje dat ik van mijn collega's heb gekregen. Soms al een stuk tijdens een pauze, voor of na de maaltijd of later op de avond op mijn kamer. Tijd genoeg! Wat een heerlijk gevoel.
Dag 17. Andenne - Namur
Wederom een prachtige wandeldag. De wat stille gastheer kwam tijdens het ontbijt wat meer los. Gelukkig sprak het echtpaar ook wat Nederlands maar kleine gesprekjes in het Frans lukKen ook.
Andenne-Namur is de laatste etappe van de Via Mosana, althans volgens mijn boekje. Die kunnen dus terug gestuurd worden, dat scheelt weer een paar honderd gram. Ik blijf de Maas nog even volgen, in ieder geval tot Anhee. De GR gaat iedere keer het Massdal uit en weer in en weer uit en weed in, dat kost een paar zweetdruppels. Als je boven bent dan lijkt het wel mee te vallen met de hoogteverschillen maar de rivier- en beekdalen zijn diep en steil.
Het langzame stijgen (zeg maar vals plat) gaat mij goed af maar die steile beklimmingen dat is toch wat anders.
Waarschijnlijk went het want ik was al vroeg in Namur. Een naam die klinkt alsof hij in Zuid Frankrijk ligt. Het is in ieder geval een prachtige stad aan de brede Maas. Er rijden alleen veel te veel auto's in het centrum rond met daartussen allerlei zomerse voetgangers, schoolgaande jeugd, moeders met kinderen, zakenmensen met aktetassen en een enkele voortschuifelende oudere.
Om 3 uur was ik mijn hotel, lekker douchen, wasje doen en luieren en dan is het nog pas 5 uur. De sandalen (moderne Teva!) onder en de stad verkennen. Ik heb in ieder geval een envelop kunnen kopen om de 2 boekjes terug te kunnen sturen plus mijn handschoenen, ook niet meer nodig (hoop ik) en een stempel voor mijn pelgrimspaspoort gescoord bij de VVV. Ik had echter liever gehad dat 1 van die prachtige oude kerken open was geweest. Ik sla er maar weinig over, om even te kijken, wat te mijmeren en meestal een kaarsje op te steken. Helaas in deze stad niet mogelijk.
Door mijn nieuwe plan de Maas te gaan volgen, moet ik voor overmorgen een nieuwe eindbestemming bepalen en overnachtingsadres zien te vinden. Het op zijn beloop laten, durf ik nog niet. Ik loop rustiger en voel me beter als de weg voor mij uit ietwat geplaveid is. Het wandelen lukt prima maar alles loslaten en zien wat er gebeurt ... maar ik ben al in Namen en iedere dag is op een fijne plek geëindigd, Ultreia.
@Roel en of Nelly, hoe deden jullie dat, nam je de gok of belde je vooruit?
Onderweg en op mijn eindbestemming voel ik mij op mijn gemak. De Belgen zijn vriendelijk en beleefd. Bonjour is standaard en soms volgt een praatje, waar ik met enige moeite wel uitkom. Bijv. die belg die met een oude legertruck boomstammetjes aan het inladen is. "De voorraad moest weer aangevuld worden want de winter was lang geweest. En het was nu dan wel printemps maar er moet wel weer genoeg gesprokkeld worden voor de volgende winter.
Tot zover mijn persoonlijke dagboekje.
In mijn andere dagboek houd ik de wat meer technische details bij:
25 km, 5 uur 8 minder, 2WB (witte bonen), en cumulatief 441 km, 91 uur 5 minuten.
Alle goeds en gezondheid.
Ultreia, X
Dag 17. Andenne - Namur
Wederom een prachtige wandeldag. De wat stille gastheer kwam tijdens het ontbijt wat meer los. Gelukkig sprak het echtpaar ook wat Nederlands maar kleine gesprekjes in het Frans lukKen ook.
Andenne-Namur is de laatste etappe van de Via Mosana, althans volgens mijn boekje. Die kunnen dus terug gestuurd worden, dat scheelt weer een paar honderd gram. Ik blijf de Maas nog even volgen, in ieder geval tot Anhee. De GR gaat iedere keer het Massdal uit en weer in en weer uit en weed in, dat kost een paar zweetdruppels. Als je boven bent dan lijkt het wel mee te vallen met de hoogteverschillen maar de rivier- en beekdalen zijn diep en steil.
Het langzame stijgen (zeg maar vals plat) gaat mij goed af maar die steile beklimmingen dat is toch wat anders.
Waarschijnlijk went het want ik was al vroeg in Namur. Een naam die klinkt alsof hij in Zuid Frankrijk ligt. Het is in ieder geval een prachtige stad aan de brede Maas. Er rijden alleen veel te veel auto's in het centrum rond met daartussen allerlei zomerse voetgangers, schoolgaande jeugd, moeders met kinderen, zakenmensen met aktetassen en een enkele voortschuifelende oudere.
Om 3 uur was ik mijn hotel, lekker douchen, wasje doen en luieren en dan is het nog pas 5 uur. De sandalen (moderne Teva!) onder en de stad verkennen. Ik heb in ieder geval een envelop kunnen kopen om de 2 boekjes terug te kunnen sturen plus mijn handschoenen, ook niet meer nodig (hoop ik) en een stempel voor mijn pelgrimspaspoort gescoord bij de VVV. Ik had echter liever gehad dat 1 van die prachtige oude kerken open was geweest. Ik sla er maar weinig over, om even te kijken, wat te mijmeren en meestal een kaarsje op te steken. Helaas in deze stad niet mogelijk.
Door mijn nieuwe plan de Maas te gaan volgen, moet ik voor overmorgen een nieuwe eindbestemming bepalen en overnachtingsadres zien te vinden. Het op zijn beloop laten, durf ik nog niet. Ik loop rustiger en voel me beter als de weg voor mij uit ietwat geplaveid is. Het wandelen lukt prima maar alles loslaten en zien wat er gebeurt ... maar ik ben al in Namen en iedere dag is op een fijne plek geëindigd, Ultreia.
@Roel en of Nelly, hoe deden jullie dat, nam je de gok of belde je vooruit?
Onderweg en op mijn eindbestemming voel ik mij op mijn gemak. De Belgen zijn vriendelijk en beleefd. Bonjour is standaard en soms volgt een praatje, waar ik met enige moeite wel uitkom. Bijv. die belg die met een oude legertruck boomstammetjes aan het inladen is. "De voorraad moest weer aangevuld worden want de winter was lang geweest. En het was nu dan wel printemps maar er moet wel weer genoeg gesprokkeld worden voor de volgende winter.
Tot zover mijn persoonlijke dagboekje.
In mijn andere dagboek houd ik de wat meer technische details bij:
25 km, 5 uur 8 minder, 2WB (witte bonen), en cumulatief 441 km, 91 uur 5 minuten.
Alle goeds en gezondheid.
Ultreia, X
-
17 April 2013 - 21:36
Jan:
Hoi Marnix,
Je gaat als een speer zo te zien. Ik lees je verslagen graag. Mooi om te lezen dat het goed gaat.
Veel wandelplezier!!!
groetjes
Jan
-
17 April 2013 - 21:59
Kirstin Mejan:
Hallo Marnix!Ich bekomme jetzt immer eine Mail wenn du was schreibst. Das ist sehr gut. Ich lese auch gerne, was deine Freunde dir so schreiben. Ich finde es toll, das du uns so an deiner Reise teilhabenlässt.
Ich bewunder dich sehr, das du schon soweit gekommen bist. Ich wünsche dir noch viele Weiße Bohnen und Kilometer.
Grüße Kirstin -
17 April 2013 - 22:08
Sjoerd Cuperus:
Marnix,
Even een paar dagen niet gekeken en ben je al zoveel kilometers verder. Ik ben verheugd om te lezen dat je de pas er echt in hebt. Maar loop niet te snel en geniet van dit mooie avontuur. En volgens mij is een overnachtingsadres nooit moeilijk te vinden. Wandelaars hebben een streepje voor.
Geniet er van en ik blijf je volgen.
Sjoerd -
17 April 2013 - 22:10
Ton Ellenbroek:
Marnix,
Wat een mooie tocht tot nu toe, als ik je verslagen zo lees.
Ontzettend knap zo veel afstand je per dag aflegt en dat dagen achter elkaar.
Uit je belevenissen maak ik op, dat je echt dieper tot jezelf komt, maar ook dat Lilian als het ware met je meeloopt. Mooi is dat.
Ik hoop voor je, dat je nog vele positieve ervaringen mag opdoen in de rest van je reis. Ik weet zeker, dat je je doel(en) gaat bereiken, zowel het bereiken van Santiago de Compostella als het vinden van een bestemming voor jezelf en het geven van een plek aan het verlies van Lilian.
Ultreia, Ton. -
17 April 2013 - 23:20
Annet En Ron:
Hallo Marnix, we bekeken net de kaart bij deze site om te zien waar je nu al zit. Ons starttochtje langs het Apeldoorns kanaal verbleekt een beetje! Fijn dat de camping van Jan en Manja een goede nachtrust opleverde. Ga goed voort. Je verslag lezen is een beetje meegenieten, liefs, Annet Ron -
18 April 2013 - 08:20
Roel Van Dijk:
Hallo Marnix,
op je vraag over wel/niet reserveren van slaapplaatsen, ik deed het op de gok. Zag wel waar ik uitkwam. Heb op die manier ook eens bij mensen in de voortuin mijn tentje mogen opzetten en werd vervolgen overladen met eten en drinken. Maar ik heb ook andere wonderbaarlijke uitingen van gastvrijheid meegemaakt. Zoals die keer dat ik de voordeursleutels van een behoorlijk groot hotel kreeg. De eigenaar zei: er is niemand (feestdag) en we zijn eigenlijk gesloten maar zoek maar een kamer. Of iemand die in een klein dorpje speciaal vanuit een ander dorp 's morgens jou een ontbijt kwam brengen omdat alles dicht was.
Vooral in Frankrijk is het in kleine dorpjes handig om je te melden bij de Mairie. Die regelen altijd wel wat. Van een zolder tot een kleedkamer van de voetbalclub of de judozaal.
Ik vond het voor mezelf heel bevrijdend (maar niettemin erg lastig) om die neiging tot control (eigenlijk angst voor het onbekende) onder ogen te zien, los te laten en gewoon maar te zien wat er komt. Daar heb ik weken over gedaan! Hoe hardnekkig kun je zijn? Maar wat zou nou het ergste zijn dat zou kunnen gebeuren? Dat je onder een boom of in een bushokje moet slapen en wellicht een beetje honger hebt? So what.... (na weken oefenen)!
Ik wens je veel "bevrijding" en vertrouwen toe.....
Hartelijke groet,
Roel van Dijk -
18 April 2013 - 09:29
Marcel:
In Zuid-Afrika zegt men 'go with the flow', dat moet je leren en komt zeker na verloop van tijd. In feite doe je het al, je gaat de Maas volgen, een nieuw plan, een nieuwe weg. Het gaat goed!
Bo(o)n voyage! -
18 April 2013 - 15:55
Ine En Leo:
Onze vriend (jouw vader) heeft ons de link toegestuurd om jou te kunnen volgen op je route naar Santiago. Met heel veel respect, dat je dit in je uppie onderneemt, nemen wij dus nu ook kennis van je belevenissen. Nooit van Ultrea/ultreia (?) gehoord en weer wat bijgeleerd. Wij zijn er ook ooit geweest maar dan wel met de sleurhut achter de auto, en hoefden dus geen onderkomen voor de nacht te zoeken. Kwamen daar ook mensen tegen die alleen onderweg waren en die vertelden dat je juist omdat je alleen bent veel eerder contact legt. Marnix wij wensen je een voorspoedige tocht.
-
18 April 2013 - 17:41
Sonja:
Hoi Marnix,
heerlijk om je verslagen te lezen. Ik zou willen dat ik ...................
En mijn ervaring met het vinden van overnachtingsplekken, is als die van Roel. De mensen
zijn meestal erg vriendelijk en gastvrij. Ook voor ons lieten ze de deur open van een hotel zonder zelf aanwezig te zijn. Vooral dit soort vertrouwen doet je glimlachen en genieten. En het zijn kostbare herinneringen.
En volgens mij heb je fantastisch weer tot nu toe. Gelukkig wij ook!
Ultreia
Sonja -
18 April 2013 - 23:04
Ingrid:
Bonjour Marnix,
Weer een mooi verslag van de afgelopen dagen. Wat fijn dat je zo trouw schrijft en bedankt daarvoor. Ook deze keer weer mooie adviezen voor jou. Als ik ook zie hoe jij alles tot in de puntjes voor Moos hebt voorbereid, dan kan ik best begrijpen dat het een ongerust gevoel geeft als je nog geen overnachtingsplek hebt geregeld. Dat loslaten is best lastig. Lekker doen wat jij het prettigst vind.
Moos ligt lekker naast me op de bank. Gisteren met een vriendin en nog een hond een hele lange wandeling gemaakt (door de bossen) en uiteindelijk op een terrasje neergestreken waar Moos vers water kreeg. Hij is zo lief en blij!
Nog een paar dagen en dan ben je al 3 weken onderweg. Zakt je broek al af of eet je lekker bij? In België eten de mensen veel meer buiten de deur dan in Nederland. Hopelijk heb je leuke eet-adresjes gevonden.
Hele mooie dagen toegewenst en pas goed op jezelf!
Groetjes van ons allen! x -
20 April 2013 - 11:24
Ernie Van Brink:
Wat fijn Marnix, dat je op je sandalen Naumr kunt verkennen en dat je de handschoenen terug gaat sturen! Eindelijk voorjaar dus! Je huis staat er vredig bij (ik heb net een grote soeppan geleend) gelukkig!
Jaap en ik wensen jou een mooie, inspirerende en verrassende verdere tocht toe!
xx
Ernie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
