Vervolg
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
11 April 2014 | Nederland, Apeldoorn
Nog een paar dagen, om precies te zijn op 17 april, dan vlieg ik naar Madrid, stap in de bus en laat mij naar Astorga rijden en wandel nog een klein uurtje om terug te zijn op de plek waar ik ruim 9 maanden geleden ben opgehouden met mijn wandeling naar Santiago de Compostella.
Alles is anders, maar ergens hoop ik dat als ik daar ben, alles nog hetzelfde zal zijn. Kan dat, terugreizen in de tijd? Kan ik het ultieme gevoel van vrijheid weer oproepen en mijn reis voortzetten?
Mijn reis voortzetten kan en zal ik, maar het zal anders zijn. Hoewel het landschap, de weg en de pelgrims er al eeuwen zijn en na mij er nog eeuwen zullen zijn. Maar niet de mensen die ik onderweg heb leren kennen; Rafael die ik op de laatste dag ontmoette toen hij samen met zijn broer in de albergue arriveerde. Rafael was verlamd en deed de camino in een handbike! Ook Miguel en Marcos niet. Deze vriendelijke Spanjaarden zijn waarschijnlijk ook terug in hun normale bestaan. Met M&M heb ik menig koud biertje gedronken en hier en daar een tapas-je gegeten. En ook Carla niet. Met hun vijfen deelde ik de gezellige avondmaaltijd, niet wetende dat dat mijn laatste zou zijn. Van hen nam ik afscheid en daarmee afscheid van nog veel meer pelgrims die ik onderweg had ontmoet en met wie ik kort of lang heb de weg heb gedeeld.
Mijn laatste dagboeknotitie van woensdag 3 juli 2013 is de eerste van mijn nieuwe reis.
"Voor mij lag een een lang pad naar het westen en de bergen. Eens komt de dag dat ik daar weer zal staan en de laatste etappe zal lopen, voor mijzelf maar ook ter nagedachtenis aan mijn vader en Lilian. Het is raar om het zo op te schrijven, wetend dat pa dan dus gestorven zal zijn. Ik ben dankbaar dat ik zover ben gekomen en zoveel fijne mensen heb ontmoet, tot en met de laatste minuut. Lola, de hospitaliero, heeft mij naar het station gebracht. Onderweg maakte ze mij duidelijk dat zij vorig jaar haar man had verloren. Je hebt dan niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen en elkaar moed voor de (levens-)weg te wensen. Ik zie niet op tegen het naar huis gaan, dat is goed. Het zal fijn zijn om nog wat dingen met pa te kunnen doen en bespreken. Ik weet dat hij het mij gunt om de reis af te maken en misschien wel verdrietig is dat het anders loopt. De weg loopt altijd anders dan gedacht en gepland. Ik accepteer wat is en ga verder. In dit geval terug naar huis, naar diegenen die mij dierbaar zijn en dat is een rijk gevoel. Het pad naar de bergen ligt er al eeuwen en zal er nog lang blijven liggen."
Volgende week ga ik terug of beter gezegd ga ik verder op de plek waar ik geografisch gezien met mijn reis was gestopt. Ik verwacht niet dat de tijd heeft stil gestaan. Gelukkig maar, want ondanks nieuw verdriet heb ook weer nieuwe dierbare herinneringen. Ik kan alleen maar hopen dat de komende 2,5 week nog een paar mooie herinneringen zullen worden toegevoegd.
Ik wens jullie allemaal een goede reis... buen camino, ultreia.
Alles is anders, maar ergens hoop ik dat als ik daar ben, alles nog hetzelfde zal zijn. Kan dat, terugreizen in de tijd? Kan ik het ultieme gevoel van vrijheid weer oproepen en mijn reis voortzetten?
Mijn reis voortzetten kan en zal ik, maar het zal anders zijn. Hoewel het landschap, de weg en de pelgrims er al eeuwen zijn en na mij er nog eeuwen zullen zijn. Maar niet de mensen die ik onderweg heb leren kennen; Rafael die ik op de laatste dag ontmoette toen hij samen met zijn broer in de albergue arriveerde. Rafael was verlamd en deed de camino in een handbike! Ook Miguel en Marcos niet. Deze vriendelijke Spanjaarden zijn waarschijnlijk ook terug in hun normale bestaan. Met M&M heb ik menig koud biertje gedronken en hier en daar een tapas-je gegeten. En ook Carla niet. Met hun vijfen deelde ik de gezellige avondmaaltijd, niet wetende dat dat mijn laatste zou zijn. Van hen nam ik afscheid en daarmee afscheid van nog veel meer pelgrims die ik onderweg had ontmoet en met wie ik kort of lang heb de weg heb gedeeld.
Mijn laatste dagboeknotitie van woensdag 3 juli 2013 is de eerste van mijn nieuwe reis.
"Voor mij lag een een lang pad naar het westen en de bergen. Eens komt de dag dat ik daar weer zal staan en de laatste etappe zal lopen, voor mijzelf maar ook ter nagedachtenis aan mijn vader en Lilian. Het is raar om het zo op te schrijven, wetend dat pa dan dus gestorven zal zijn. Ik ben dankbaar dat ik zover ben gekomen en zoveel fijne mensen heb ontmoet, tot en met de laatste minuut. Lola, de hospitaliero, heeft mij naar het station gebracht. Onderweg maakte ze mij duidelijk dat zij vorig jaar haar man had verloren. Je hebt dan niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen en elkaar moed voor de (levens-)weg te wensen. Ik zie niet op tegen het naar huis gaan, dat is goed. Het zal fijn zijn om nog wat dingen met pa te kunnen doen en bespreken. Ik weet dat hij het mij gunt om de reis af te maken en misschien wel verdrietig is dat het anders loopt. De weg loopt altijd anders dan gedacht en gepland. Ik accepteer wat is en ga verder. In dit geval terug naar huis, naar diegenen die mij dierbaar zijn en dat is een rijk gevoel. Het pad naar de bergen ligt er al eeuwen en zal er nog lang blijven liggen."
Volgende week ga ik terug of beter gezegd ga ik verder op de plek waar ik geografisch gezien met mijn reis was gestopt. Ik verwacht niet dat de tijd heeft stil gestaan. Gelukkig maar, want ondanks nieuw verdriet heb ook weer nieuwe dierbare herinneringen. Ik kan alleen maar hopen dat de komende 2,5 week nog een paar mooie herinneringen zullen worden toegevoegd.
Ik wens jullie allemaal een goede reis... buen camino, ultreia.
-
11 April 2014 - 22:37
Fenna:
Dag Marnix,
Geweldig dat je je wandeling gaat vervolgen! Natuurlijk ga ik je vervolg volgen......succes!
Fenna -
12 April 2014 - 09:41
Lous:
Hallo Marnix,
Wat fantastisch dat je weer op pad gaat! Het zal waarschijnlijk niet hetzelfde zijn na alles wat er weer gebeurd is dit jaar. Maar ik ben er zeker van dat je zult genieten van elk moment en dat de weg je veel zal brengen.
Ik ga je weer volgen.
Buen Camino.
Lous. -
12 April 2014 - 12:28
Carla Dekker:
Fijn Marnix, dat je weer verder gaat....en nog fijner dat ik op deze manier met je mee kan reizen. Mooie tocht gewenst. Groet Carla -
12 April 2014 - 17:04
Ineke :
Hallo Marnix, wat fijn dat je je reis gaat afmaken , we wensen je een goede wandeltocht en blijven je volgen .groetjes Gerrit en Ineke -
12 April 2014 - 19:12
Carla Eefting:
Lieve Marnix,
Mooi om te lezen dat je verder gaat met je wandeltocht. Wat je zegt; er is een hoop verandert en daardoor zal je het misschien anders ervaren, maar ik hoop wel dat je er evenveel voldoening en plezier aan beleeft.
Ik wens je een hele mooie reis en ik kijk alweer uit naar je prachtige verhalen, liefs Carla E. -
12 April 2014 - 21:20
Nel Snel:
Dag Marnix. Goeie reis. Geniet ervan. Ik zal je volgen. Groetjes . Nel Snel -
13 April 2014 - 08:39
Roel Van Dijk:
Goede tocht toegewenst. Fijn om je weer te kunnen volgen.
Roel -
13 April 2014 - 13:18
Elize Van Blijderveen:
Hoi lieve Marnix, Ik wens je een mooie tocht met fijne ontmoetingen op je pad. Ik kijk uit naar je verslagen en zal je zeker volgen, want je verhalen raken mij iedere keer weer. Groetjes, Elize -
14 April 2014 - 21:30
Wout Smit:
Hoi Marnix
Nogmaals een hele goeie reis. Op weg naar nieuwe ontmoetingen, nieuwe ervaringen en nieuwe overdenkingen. Het zal anders dan de vorige keer zijn, en dat is ook goed. De tijd stroomt, neemt je mee naar onverwachtse plaatsen. Veel geluk, ik zal je volgen.
Hartelijke groet, Wout -
17 April 2014 - 19:08
Astrid En Peter:
Hallo Marnix,
we hebben je blog weer opgepikt, het zal niet gemakkelijk voor je zijn om juist daar weer te beginnen waar vorig jaar je camino stopgezet moest worden , om bij je vader te zijn.
we wensen je fijne weken en in gedachte stappen we met je mee.
Peter en Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
