Onder de platanen
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
27 Mei 2013 | Frankrijk, La Coquille
Intusen ben ik al weer 4 dagen verder na mijn overnachting in het verlaten hotel. De eerste etappe eindigde in het stadje Saint-Leonard-de-Noblat. Helaas was het droge weer van de voorbije dagen alweer omgeslagen. Die dag waren het buien, waarvan de meeste voor of achter mij langs trokken of ik vond net op tijd een abri, een flinke boom of een overdekt lavoir en het lukte om nagenoeg droog over te komen. In de gite ontmoette ik een Franse fietser en in het restaurant kwam ik Stephan en Rogier tegen; 2 Vlaamse fietsers. Heerlijk om weer eens een gesprek in het Nederlands te kunnen voeren. Bovendien was het eten ook nog eens zeer goed dus was het dubbel genieten. Stephan heeft een foto van mij gemaakt en op zijn blog gezet. www.naarsantiagodecompostella.skynetblogs.be
Om de een of andere reden lukt het mij maar niet om foto's naar mijn eigen blog te uploaden.
De volgende dag ben ik naar Limoges gelopen in opnieuw regen maar gelukkig was ik nu gewapend met een paraplu die ik van mjjn gastvrouw had gekregen. Bij aankomst in Limoges heb ik meteen een regencape gekocht want de weersvoorspellingen geven 2 zonnige dagen aan en daarna weer regen.
Van Limoges naar Flavignac was mijn rugzak dan ook extra zwaar. Niet alleen door de plu en poncho maar ook door het eten dat ik heb moeten inslaan. Mijn volgende overnachting was namelijk in een mini-chalet op een camping. Het viel me die dag niet mee om er te komen en dat lag niet aan het weer want de zon scheen uitbundig. De omgeving is prachtig maar de weg voerde vooral over asfalt en dat is vermoeiend lopen. Bij aankomst ligt mijn chalet heerlijk in de zon en kan ik mijn pastamaaltijd op een picknickbank voor het hutje opeten. Dat het nog geen zomer is merk een paar uur later want om 8 uur moet ik naar binnen en moet de deur dicht want het koelde snel af. Mijn slaapzak kan het allemaal net aan en ik wordt 's ochtends om 6 uur wakker met de zon die vrolijk naar binnen schijnt. Het is nog veel te koud om iets te doen, dus een mooie gelegenheid om deze blog te schrijven. Vandaag loop ik naar La Coquille, naar een gite die gerund wordt door een Amerikaans stel uit California.
Het schrijven heeft lang genoeg geduurd om de zon een kans te geven zich wat op te warmen en dus kan ik mijn ontbijtje op de veranda in de ochtendzon nuttigen.
Ik was van plan om deze blog te beëindigen met een beschrijving van alle pijntjes en krampen die ik iedere dag weer ergens voel, die plots ontstaan, van links naar rechts springen en ook weer vanzelf verdwijnen. Ze waren er ook vandaag, want ze zijn er iedere dag maar wanneer je ineens pelgrims tegenkomt, samen koffie drinkt en aan het eind van de dag nog een keer maar dan onder de platanen met een koud biertje in de hand, is alles veel lichter. Na de eerste ontmoeting 's ochtends liep ik gemakkelijker en ging de tijd sneller. Ongelooflijk wat een verschil tussen het gevoel alleen onderweg te zijn en met elkaar ook al loopt iedereen in zijn eigen tempo en zie je elkaar op rustmomenten.
Het werd trouwens nog druk onder de platanen want er kwam nog een andere duitser bij, een frans stelletje die naar Santiago lopen bij wijze van huwelijksreis en nog 3 belgen, maar die laatsten hadden alleen oog voor de gite en zagen ons niet eens zitten.
Naar verluid slaat morgen het weer om maar ik ben weer even bijgetankt en zal morgen vol goede moed beginnen aan een nieuwe etappe. Nog 2 of 3 dagen dan ben ik in Perigeux en geef ik mijzelf een rustdag.
Overigens zijn de platanen op het dorpsplein nog helemaal kaal. Ik kan mij niet voorstellen dat dit zo hoort maar het was er toch goed toeven.
Ultreia, X
Om de een of andere reden lukt het mij maar niet om foto's naar mijn eigen blog te uploaden.
De volgende dag ben ik naar Limoges gelopen in opnieuw regen maar gelukkig was ik nu gewapend met een paraplu die ik van mjjn gastvrouw had gekregen. Bij aankomst in Limoges heb ik meteen een regencape gekocht want de weersvoorspellingen geven 2 zonnige dagen aan en daarna weer regen.
Van Limoges naar Flavignac was mijn rugzak dan ook extra zwaar. Niet alleen door de plu en poncho maar ook door het eten dat ik heb moeten inslaan. Mijn volgende overnachting was namelijk in een mini-chalet op een camping. Het viel me die dag niet mee om er te komen en dat lag niet aan het weer want de zon scheen uitbundig. De omgeving is prachtig maar de weg voerde vooral over asfalt en dat is vermoeiend lopen. Bij aankomst ligt mijn chalet heerlijk in de zon en kan ik mijn pastamaaltijd op een picknickbank voor het hutje opeten. Dat het nog geen zomer is merk een paar uur later want om 8 uur moet ik naar binnen en moet de deur dicht want het koelde snel af. Mijn slaapzak kan het allemaal net aan en ik wordt 's ochtends om 6 uur wakker met de zon die vrolijk naar binnen schijnt. Het is nog veel te koud om iets te doen, dus een mooie gelegenheid om deze blog te schrijven. Vandaag loop ik naar La Coquille, naar een gite die gerund wordt door een Amerikaans stel uit California.
Het schrijven heeft lang genoeg geduurd om de zon een kans te geven zich wat op te warmen en dus kan ik mijn ontbijtje op de veranda in de ochtendzon nuttigen.
Ik was van plan om deze blog te beëindigen met een beschrijving van alle pijntjes en krampen die ik iedere dag weer ergens voel, die plots ontstaan, van links naar rechts springen en ook weer vanzelf verdwijnen. Ze waren er ook vandaag, want ze zijn er iedere dag maar wanneer je ineens pelgrims tegenkomt, samen koffie drinkt en aan het eind van de dag nog een keer maar dan onder de platanen met een koud biertje in de hand, is alles veel lichter. Na de eerste ontmoeting 's ochtends liep ik gemakkelijker en ging de tijd sneller. Ongelooflijk wat een verschil tussen het gevoel alleen onderweg te zijn en met elkaar ook al loopt iedereen in zijn eigen tempo en zie je elkaar op rustmomenten.
Het werd trouwens nog druk onder de platanen want er kwam nog een andere duitser bij, een frans stelletje die naar Santiago lopen bij wijze van huwelijksreis en nog 3 belgen, maar die laatsten hadden alleen oog voor de gite en zagen ons niet eens zitten.
Naar verluid slaat morgen het weer om maar ik ben weer even bijgetankt en zal morgen vol goede moed beginnen aan een nieuwe etappe. Nog 2 of 3 dagen dan ben ik in Perigeux en geef ik mijzelf een rustdag.
Overigens zijn de platanen op het dorpsplein nog helemaal kaal. Ik kan mij niet voorstellen dat dit zo hoort maar het was er toch goed toeven.
Ultreia, X
-
27 Mei 2013 - 19:34
Roel Van Dijk:
Hallo Marnix, leuk om je verhalen te lezen! Bijna op de kop af (8 mei nl.) 8 jaar geleden passeerde ik La Coquille. Volgens mij heb je er nu zo'n 1300 km opzitten dus je bent inmiddels net over de helft, schat ik.
Ik geniet ervan hoe jij je tocht ervaart. Kun je je überhaupt nog een voorstelling maken van je "normale" kantoorleven? Elke dag min of meer naar dezelfde werkplek, min of meer dezelfde collega's, min of meer dezelfde routines enzovoort. Voor de niet-lopers zal waarschijnlijk wandelen in dit licht als een wat domme saaie bezigheid kunnen overkomen (elke dag boel inpakken, eten, lopen, eten, lopen, aankomen, wasje doen, eten, slapen ...) maar alleen al jouw beschrijvingen geven aan hoe afwisselend dit wat eentonig lijkend bestaan is. Vooral ook omdat je zo duidelijk geniet van de mensen die je ontmoet.
Het is ook zo anders als een zondagmiddag wandeling waarbij je vaak een rondje loopt. Herken jij dat ook, die constante nieuwsgierigheid wat er na de volgende bocht of volgende heuvel zal zijn? Waarschijnlijk weer een bocht en weer een heuvel maar toch...
Nog even en je loopt het gebied van de Dordogne binnen. Ruig en groen. Groen, inderdaad, omdat het er vaak regent... Dat ben je inmiddels wel gewend, nietwaar? Mooi gebied met veel kastelen. De rivier de Dordogne was ooit de grens tussen Frankrijk en Engeland. De historie ligt er voor het oprapen!
Nog even en je ziet de Pyreneeën.
Succes en ga door met genieten (en beschrijven)!
Hartelijke groet,
Roel -
27 Mei 2013 - 19:47
Lous:
Hallo Marnix,
Het is genieten als ik je verhalen lees. De natuur, de mensen, de regen, een beetje zon en de pijntjes die door je lijf gaan. En die dan verdwijnen bij een gezellige ontmoeting, een fijn gesprek. Je bent al ver. Denk aan het adres van L'Esprit du Chemin in St Jean Pied de Port! Dat is echt de moeite waard!
Geniet zoveel je kunt.
Buen Camino.
Lous. -
27 Mei 2013 - 20:08
Irene:
Hihi, morgen ga ik met Merijn de avond4daagse lopen. Maar liefst 10 km per avond! Hihi, als hij onderweg moe wordt (wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren, hij is wel gewend te lopen, maar misschien wel zijn klasgenootjes) zal ik wel vertellen over de tocht die jij onderneemt.....hihi
Ultreia XXX Irene -
27 Mei 2013 - 21:03
Lucy Eefting:
Ha Marnix,
Wat zie je er goed uit zeg op die foto van de Vlaamse Stephan. -en wat handig dat Ingrid in de reactie ergens hierboven een link heeft geplaatst- Je lijkt inderdaad een stuk smaller en jonger.
En net als zovelen geniet ik enorm van je prachtige schrijfsels. Die zijn mooier dan de foto's die je zou willen plaatsen, dus doe daar verder maar geen moeite voor hoor.
Liefs en groetjes uit Zeeland,
Ultreia, Lucy -
28 Mei 2013 - 09:21
Charlesvanleeuwen:
Hoi Marnix,
Fijn om weer wat te lezen... bij ons trouwens ook even zon. Dat is af en toe ook smachten in dit barre en koude voorjaar.
Erg leuk die foto! Ik zie de stilte die je uitstraalt (iedereen ziet weer wat anders). Op die Stephanblog kwam ik ook de toezeggingen van zijn sponsors tegen... als ik door jouw blog klik, dan heb jij toch ook heel 'veel sponsors!! Misschien wel meer dan je ooit kunt innen... (in figuurlijke zin). Op andere foto's van Stephan zien we hoe mooi de dorpjes zijn! Ik fris mijn kennis van en liefde voor Frankrijk op. Dank daarvoor!
Goede wandeling vandaag!
Charles -
28 Mei 2013 - 15:49
Jan En Coby Testerink:
Zo te lezen gaat het goed we leven 's maandagsavond altijd even met je mee en kijken dan bij Onno op de laptop waar je ergens bent.
succes verder greoten Jan en Coby Testerink -
29 Mei 2013 - 12:38
Marjo:
Ha Marnix,
Fijn om je verhaal te lezen. Wat een intense ervaring, deze tocht. Ik heb naar de foto's gekeken.Wat prachtig! Ik begrijp dat ook in Frankrijk de lente wat achter loopt? Ik hoorde pas dat het weer in Noord Spanje zo bar was en dacht aan je. Je ziet er goed uit, dus ik geloof dat je slaapzak genoeg comfort biedt. Ik kan me zo voorstellen dat oplaadt bij en geniet van je ontmoetingen onderweg! Wens je hele fijne tocht, en hoop de komende dagen op een echte lente, ook hier in nederland. hartelijke groet Marjo -
29 Mei 2013 - 20:12
Nelly Verbeet:
Hi Marnix,
Van al je verhalen kun je na afloop je eigen boek maken. Succes gegarandeerd lijkt mij. Heelster dat je je humeur niet door het slechte weer laat beïnvloeden. Ik lees dat je op deze dag onderweg bent Nasr Coquille, een Amerikaans stel dat een pelgrimshuis runt.
Ik heb vorig jaar ook bij di t echtpaar (met een zoon) overnacht en ben daar heel gastvrij ontvangen. Reuze benieuwd hoe het jou daar is vergaan
De man des huizen kookt en de dame werkt nog op een school. Ik had het geluk om een vrijdagavond daar te zijn want dan speelt ze met een paar vrienden muziek in hun salon. Heel mooi en gratis concert gehad. Bij afscheid maakt ze een foto voor het plakboek dus misschien ben je me nog tegen gekomen, samen met Joop. Een pelgrim uit Zeeland waarmee ik daar toen samen logeerde.
Marnix, als kimono's verhalen lees ben ik in gedachte ook weer onderweg. Daarvoor dank!!
Veel succes op je reis, Ultreia
Nelly -
29 Mei 2013 - 22:56
Ab Wolf:
Hoi buurman Marnix . Zo tijdens de tocht komen er allerlei gedachten door je hooft heen . En dat kan een mens soms nog al eens verwarren , maar je hebt tijd genoeg omdat alles een plekje te geven . En daarom zeg ik maar houd goede moed , gezien jou prestatie tot op heden twijfel ik er niet aan of deze missie zal je zeer wel gelukken .
Een hartelijke groet
ook van Bea -
02 Juni 2013 - 21:23
Roelyan:
Mooi om te lezen wat je allemaal beleeft en hoe je je reis ervaart. Voor de komende etappes wens ik je weer fijne ontmoetingen en wat meer droog weer toe!Prettige wandeling!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
