De dag van 11 juni 2013
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
11 Juni 2013 | Frankrijk, Sauveterre-de-Béarn
Op de sterfdag van Lilian liep ik van Orthez naar Sauveterre-de-Bearn, 22 km, 600 meter klimmen en 580 meter dalen. Een route over bergen en dalen met veel onverharde veld- en boswegen, die door de regen van de laatste tijd erg glibberig waren. Dat zorgde voor extra zweetdruppels om boven te komen maar ook extra voldoening bij het bereiken van het hoogste punt of de verharde weg.
Ondanks de spanning in mijn beenspieren, de zweetdruppels en mijn hijgende ademhaling valt de inspanning mee. Iedere stap zorgt voor iets nieuws; een orchidee in de berm, een konijntje dat op het pad huppelt, tal van vogels (soms alleen hoorbaar en soms zichtbaar) koeien met koebellen, een bloeiende hortensia en de Pyreneeën die steeds duidelijker zichtbaar worden.
Boven in mijn rugzak klinkt regelmatig een fluitje, ten teken dat er een sms of mailtje is binnen gekomen. Deze tekenen van meeleven geven veel steun. Om 1 uur zit de etappe voor vandaag erop en ben ik opnieuw in een middeleeuws stadje. In de kerk luister ik naar Faure's Requiem op mijn ipod. Annelies heeft mij een prachtige cd gegeven waar oa de aria Pie Jesu opstaat die tijdens de uitvaartviering werd gezongen. Het brengt opnieuw tranen naar boven maar dat voelt goed. Het brengt mij in gedachten naar Utrecht waar op hetzelfde moment vrienden en familie bij het graf van Lilian en Margot bij elkaar zijn. Het geeft een dubbel gevoel niet in Utrecht te zijn, maar door (ook vandaag) door te lopen, doe ik datgene wat ik Lilian heb beloofd; namelijk te leven.
Na vandaag resten mij nog 50 km naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Het vertrekpunt voor de Camino Frances; een route over de Pyreneeën heen en dan 790 km naar het westen. Het is een verzamelpunt van 3 routes door Frankrijk maar ook startpunt voor veel pelgrims. Ik verwacht dat laatste stuk heel anders zal zijn, niet alleen door het landschap maar vooral ook door het grote aantal pelgrims dat onderweg is en dat maakt nieuwsgierig.
Ik ben nu 71 dagen onderweg, heb ups en downs gekend, meermalen met de gedachte gespeeld om naar huis te gaan maar ik ben ontzettend blij dat ik ben doorgegaan. De laatste weken met Wim en Elli en Ingrid waren heel bijzonder. Hun meeleven met het slechte nieuws over de gezondheid van mijn vader en bij deze dag, maar ook het samen optrekken, samen zijn en samen eten zijn onvergetelijk. Het afscheid nemen viel niet mee maar dat is de weg. Terwijl ik dit schrijf, liggend op mijn bed in een prive refuge, komen er 2 Nederlandse pelgrims binnen. Dus vanavond ben ik (gelukkig) niet alleen. Ook dat is de weg.
11 juni 2012 was een verschrikkelijke dag. Ik denk dat vandaag, 11 juni 2013 er voor zal zorgen dat deze dag volgend jaar anders zal voelen, ook al zal 11 juni voor altijd verbonden zijn met het verlies van een unieke vrouw, dochter, zus, tante en vriendin. Het is mijn hoop dat een ieder op zijn of haar weg hetzelfde ervaart en doorgaat met leven.
Ultreia, Marnix
-
11 Juni 2013 - 19:38
Lisette Jacobs:
Beste Marnix,
Wat een prachtig verhaal op deze verdrietige dag. Hoewel ik Lilian niet goed kende, herinner ik me nog als de dag van gisteren hoe ik vorig jaar hoorde dat ze er niet meer was. En toch is er al een jaar verstreken. En wat een veerkracht heb jij getoond. Ik kijk om de paar dagen uit naar je mailtjes. Zo mooi verwoord. Ik wens je alle succes met het volbrengen van je tocht. Lilian zou zo trots op je zijn! -
11 Juni 2013 - 19:57
Leo Bom:
Beste Marnix,
Deze dag leven we in het bijzonder met je mee. Ook veel sterkte gewenst.
Ik hoop zaterdag as met mijn oudste zoon te vertrekken naar Biarritz. Nu je al vrijwel aan de Pyreneen zit, gaat een ontmoeting mogelijk worden. Ik zal je komend weekend smsn, gr Leo -
11 Juni 2013 - 20:05
Henriette:
Lieve Marnix,
Wat een gek iets .... tijd, voor mijn gevoel was Lilian slechts enkele weken na Franklin overleden en in werkelijkheid bijna een maand. Het zegt iets over het tijdloze gat waar ik en ik denk ook jij wel in terecht bent gekomen na het overlijden. Nog steeds is het onbegrijpelijk en ongrijpbaar twee jeugdvrienden zo kort na elkaar en nu deze maand weer een vriend van Franklin uit onze begin tijd. Het voelt raar om zo veel mensen uit mijn jonge jaren te verliezen. Bizar het lijkt soms ook net of er een tijdperk voorbij is. Een jaar om, het oude leven vaarwel gezegd. We proberen vorm te geven aan ons nieuwe bestaan zonder onze geliefden.
Terwijl de toekomst nog zo leeg en soms hopeloos toe schijnt, vertrouw ik er toch maar op dat dit ook een soort tussentijd is en dat de toekomst ook voor ons vol beloften voor ons ligt!
Liefs en veel zonnestralen en mooie ontmoetingen op je pad!!
Henriette
-
11 Juni 2013 - 20:08
Boudewien:
Lieve Marnix, in de geest van Lilian en natuurlijk in jouw geest (en ook duidelijke instructie;-)) is het een dag geworden vol liefde en vriendschap. Marjo en ik hebben een veldboeket geplukt met bloemen uit het hofje waar Margot en Lilian hebben gewoond, niet zo ver van de begraafplaats. Ook hier scheen de zon, zijn er mooie en verbindende woorden gesproken aan het graf en hebben we niet alleen staan staren (is ook wel gebeurd natuurlijk, dat staren, is ook wel een hele mooie steen en tekst geworden) maar vooral met elkaar het leven zonder Lilian gedeeld. Met daarna een drankje en een hapje van Trees en Fons en nog meer woorden en gebaren (ik heb nu het koffieapparaat van Ingrid!). Liefs, Boudewien -
11 Juni 2013 - 20:34
Elize Van Blijderveen:
Lieve Marnix, Dank je wel voor je mooie woorden, ze raken mij in mijn hart op de sterfdag van Lilian. Ik denk nog regelmatig aan Lilian en vandaag nog wat meer, over hoe ze altijd weer overal de lichte kant van zag en wat een schrik en verdriet er een jaar geleden was toen ze plotseling overleed.
Ongelofelijk dat je al bijna bij Saint-Jean-Pied-de-Port bent. De weg zal vanaf daar zeker anders worden, steeds meer pelgrims zal je op je pad tegenkomen, met veel bijzondere ontmoetingen. Zo heb ik het in ieder geval beleefd toen ik vorig jaar een deel van de Camino Frances heb mogen lopen. Marnix, ik wens je veel lichtheid, mooie ontmoetingen en liefde op je weg, knuffels, Elize
-
11 Juni 2013 - 23:09
De Blauwe Engel:
Beste Marnix,
Vandaag met "de Blauwe Engel" op Edda Huzid gespeeld, net als vorig jaar dat de bedoeling was op 11 juni en we hebben gezamenlijk "onze blauwe engel in de hemel" (Lilian) herdacht.
We hadden er op momenten wel moeilijk mee. In gedachten waren we ook bij jou!
Ook hebben gezamenlijk deze mooie blog van vandaag gelezen, je hebt een prachtige schrijfstijl.
We hopen dat je je pelgrimstocht kunt voltooien en je daarna weer je leven hier kunt oppakken.
Lieve groeten van alle Blauwe Engelen,
Jan, Gerda, Roelyan, Wessel, Ellen, Harry, Wil, Ton, Peter, Emiel
-
12 Juni 2013 - 10:25
Irene:
Lieve Marnix,
ik hoor het al..je doet het heel goed, Marnix!
En je boft met zo veel vrienden die aan jullie denken en hun liefde naar je sturen!
Die liefde is zó krachtig, dat voel ik zelfs als ik je verhalen en de reacties hier thuis lees!
Ik denk dat wij allemaal groeien, terwijl jij je pad vervolgt en het met ons deelt!
XXX
Ultreia Irene -
12 Juni 2013 - 20:17
Carla Dekker:
Lieve Marnix
Het was een mooie dag in Utrecht. Het was Charles die de andere tekst voorlas. Het was niet alleen een ontmoeting met Lilian en Margot, maar ook met elkaar. Zoals je zei, niet alleen droevigheid, maar ook steun in de ontmoeting. Je realiseren dat je het verlies van Lilian niet allen draagt, maar met elkaar en in haar geest ontstaan er nieuwe lijnen tussen mensen.
Ik heb er van genoten, al realiseer ik me dat zo'n woord vreemd staat in deze context. Lilian en Margot hadden me begrepen en daar gaat het om.
Geniet van de Pyreneeen en laat je benen zwaaien. Groet Carla
-
13 Juni 2013 - 21:49
Jan:
Hoi Marnix,
Bedankt dat je deze dag zo hebt beschreven. Jij mag trots zijn op je zelf. Lilian zou het zonder meer geweest zijn.
Al het goeds gewenst.
Lieve groeten
Jan
-
13 Juni 2013 - 21:58
Maria Franssen:
Dag Marnix,
Zojuist je stukken van 8 en 11 juni gelezen. Ik heb je slechts enkele dagen mee gemaakt op de camino. Door je manier van schrijven heb ik het gevoel een beetje deelgenoot te worden van wat je meemaakt onderweg, maar ook wat je voelt en hoe het voellt een jaar na het overlijden van je vrouw. Ik begrijp dat je een warme familie en vriendenkring hebt die je steunen.
Ik verwacht dat je nu aan gekomen bent in Saint-Jean-Pied-de-Port en ben heel benieuwd naar het vervolg. Ik wens je veel goeds, Bon Courage.
Maria
(emailadres is gewijzigd) -
14 Juni 2013 - 08:46
Marcel:
Ik ga ervan uit dat de (voorlopers van de) Pyreneen zich aangediend hebben en jouw tocht alweer een andere wending geven. Misschien ben je de grens zelfs al over en zal er binnenkort een Spaans vlaggetje links bovenin prijken. Ik kan mij voorstellen dat het verlaten van Frankrijk en het betreden van Spanje een overweldigend gevoel geeft, het grote Frankrijk van Noord tot Zuid te voet doorkruist!
Boon viaje!
Marcel -
15 Juni 2013 - 19:49
Johan:
Beste Marnix,
Heel bijzonder hoe je deze dag beschrijft. Ik had tranen in mijn ogen.
Wat heb je al veel beleefd sinds het moment dat je je huisdeur achter je dicht deed.
Ik las in je dagboek van 15 juni dat je enorm geniet van wat je ziet en de mooie gesprekken die je mag meemaken.
Goed om te lezen dat er vanaf nu veel mensen dit deel van de reis doen. De kans op leuke/bijzondere ontmoetingen zal dan alleen maar groter worden.
Veel sterkte in deze tijd. Groet, Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
