Bergen inzicht
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
02 Juli 2013 | Spanje, Hospital de Órbigo
Ergens onderweg kwam ik op een fotoexpositie de volgende tekst tegen: "Een pelgrimage doe je niet met de voeten maar met de geest". Deze tekst is blijven hangen en onderwerp van diverse gesprekken geweest en dat heeft de toevoeging "en met het hart" opgeleverd.
Mijn voeten marcheren onverminderd door maar mijn geest maakt gedachtesprongen door de tijd en de ruimte. Voor mij liggen opnieuw bergen met een enorme aantrekkingskracht. De ruim 40 kilometer die er nog voor liggen zijn in mijn fantasie al overbrugd. Ook kan ik mij goed voorstellen weer thuis te zijn en kijk er naar uit. Mijn hart is beurtelings bij de mensen die ik hier heb ontmoet, samen mee loop en regelmatig mee eet en dan weer bij mijn familie en vrienden. Het is moeilijk om dan in het hier en nu rust te vinden maar vandaag in de Albergue Verde in Hospital de Orbigo lukt het. Vooral dankzij de heerlijke tuin, de warme zon en de vele schaduwrijke plekken met ligstoelen en hangmatten.
Vanavond hoef ik ook nergens meer heen en eten we een gemeenschappelijke vegetarische maaltijd. Ik weet zeker dat Lilian dat goed voor mij zou vinden (maar Ernie en Rabinath) zeker ook.
Ik verheug me op de bergen, de zee en het naderende einde van mijn reis maar ook op de de dingen die nog gaan komen, bijv. de keuken van Galicie die volgens mijn Spaanse vrienden zeer goed is.
Ik vind het landschap erg mooi. Ook al loop ik soms 8 km over een kaarsrechte weg. De kleuren van het rijpende graan varieren van wit tot goud-bruin en de reeds geoogste velden zijn al weer omgeploegd waardoor de rode aarde zichtbaar is. En overal loop je over en door eeuwenoude geschiedenis; middeleeuwse bruggen, stadspoorten, kerken en pleinen. Is een ooievaar in Nederland weinig voorkomend, hier in Spanje wemelt het er van. Vandaag zag ik er 6 op 1 kerktoren.
Ik heb gisteren in Leon mijn nieuwe schoenen opgehaald en heb er vandaag voor het eerst 2 uur opgelopen. De rest van de dag heb ik mijn oude weer aangedaan. Ik zal nog wel even met 2 paar verder reizen en dus met een extra 2 kg in mijn rugzak maar ook dat overleef ik wel.
Ik ga nog even door, als het goed is tot ik de zee zie en geen andere keus meer heb dan mij om te draaien en aan mijn terugreis te beginnen en jullie in goede gezondheid weer te zien.
Ultreia, Marnix
Mijn voeten marcheren onverminderd door maar mijn geest maakt gedachtesprongen door de tijd en de ruimte. Voor mij liggen opnieuw bergen met een enorme aantrekkingskracht. De ruim 40 kilometer die er nog voor liggen zijn in mijn fantasie al overbrugd. Ook kan ik mij goed voorstellen weer thuis te zijn en kijk er naar uit. Mijn hart is beurtelings bij de mensen die ik hier heb ontmoet, samen mee loop en regelmatig mee eet en dan weer bij mijn familie en vrienden. Het is moeilijk om dan in het hier en nu rust te vinden maar vandaag in de Albergue Verde in Hospital de Orbigo lukt het. Vooral dankzij de heerlijke tuin, de warme zon en de vele schaduwrijke plekken met ligstoelen en hangmatten.
Vanavond hoef ik ook nergens meer heen en eten we een gemeenschappelijke vegetarische maaltijd. Ik weet zeker dat Lilian dat goed voor mij zou vinden (maar Ernie en Rabinath) zeker ook.
Ik verheug me op de bergen, de zee en het naderende einde van mijn reis maar ook op de de dingen die nog gaan komen, bijv. de keuken van Galicie die volgens mijn Spaanse vrienden zeer goed is.
Ik vind het landschap erg mooi. Ook al loop ik soms 8 km over een kaarsrechte weg. De kleuren van het rijpende graan varieren van wit tot goud-bruin en de reeds geoogste velden zijn al weer omgeploegd waardoor de rode aarde zichtbaar is. En overal loop je over en door eeuwenoude geschiedenis; middeleeuwse bruggen, stadspoorten, kerken en pleinen. Is een ooievaar in Nederland weinig voorkomend, hier in Spanje wemelt het er van. Vandaag zag ik er 6 op 1 kerktoren.
Ik heb gisteren in Leon mijn nieuwe schoenen opgehaald en heb er vandaag voor het eerst 2 uur opgelopen. De rest van de dag heb ik mijn oude weer aangedaan. Ik zal nog wel even met 2 paar verder reizen en dus met een extra 2 kg in mijn rugzak maar ook dat overleef ik wel.
Ik ga nog even door, als het goed is tot ik de zee zie en geen andere keus meer heb dan mij om te draaien en aan mijn terugreis te beginnen en jullie in goede gezondheid weer te zien.
Ultreia, Marnix
-
02 Juli 2013 - 22:50
Carla Dekker:
Als ik naar de kaart kijk, denk ik, kom op Marnix, nog even. Schijn bedriegt. Je bent in mijn ogen zo snel door Europa gevlogen, dat dat bergruggetje een peuleschil lijkt. Hoeveel kilometer is het nog ? Omhoog, omlaag en dan je neus achterna naar de zilte zee. Succes, liefs Carla -
03 Juli 2013 - 08:22
Lisette Jacobs:
Hi Marnix, wow wat ben je al ver! Het einde van je wandelreis is in zicht. Zet 'm op. Het stuk waar je nu loopt is inderdaad prachtig, zowel de steden/dorpjes als de natuur. Geniet ervan! Als je je oude schoenen niet vooraf weggooit dan kun je ze in Finisterre volgens goed gebruik verbranden. Maar ik heb makkelijk praten, ik hoef geen 2kg extra mee te sjouwen. Het ga je goed en geniet van het laatste deel van de route, zoals je de afgelopen maanden gedaan hebt! Groeten, Lisette. -
03 Juli 2013 - 09:29
Leo Bom:
beste Marnix,
Inmiddels ben ik al weer een kleine week aan het werk. We zijn vorige week, 26 juni, teruggekomen vanuit Porto. In 11 dagen heb ik met mijn zoon op de fiets vanuit Biarritz via Santiago d C naar Porto gereden, alles bij elkaar 1200 km. Het was een hele mooie tocht. Het weer was, op één dag na, goed. Hoewel het boven de 30 graden wel oppassen wordt met de vochtvoorraad.
Natuurlijk is de beleving op de fiets weer anders dan dat je wandelt. Er zijn ook overeenkomsten: het landschap, de mensen, de overnachtingsplaatsen en het eten. Allemaal om van te genieten.
Ik weet dat je nu een heel mooi stuk wandelen tegemoet gaat. De heuveltjes gaan wel tot 1310 m en glooien flink maar je krijgt er veel voor terug. Lekke banden zal je niet hebben.
Veel succes op het komende traject naar SdC.
Gr Leo -
03 Juli 2013 - 09:58
Karel En Tineke:
Hi Marnix,
Even berichten dat Moos gezond en wel is gearriveerd hier gisteren. Hij had meer bagage bij zich dan jij bij je draagt, denk ik.
Moos is snel gewend en probeert al snel de beste plekjes in te pikken maar we houden hem in de gaten. Hij en wij boffen want het is eindelijk mooi zomerweer geworden hier zodat we overdag buiten zijn waarbij Moos zich lekker uitstrekt op de warme terrastegels.
We volgen je tocht en ervaringen op de voet en zien dat je al flink opschiet, het laatste stukje (toch nog 400 km hoor ik) moet dan ook lukken. Je bent ongetwijfeld vele ervaringen en gedachten rijker en we hopen dat dit je tot steun zal zijn in je verdere leven.
Zoals je uit de diverse weblog berichten leest is het hier nog niet erg zomers geweest maar de laatste dagen zijn duidelijk beter.
Afgelopen zondag werd de tweede ronde van de clubkampioenschappen gespeeld met als winnaar bij de heren............opnieuw oude rot Wim de Vries. Bij de dames was Petra Blessinga de sterkste met Gerda de Vries als tweede. Er was een goede bezetting met ca. 28 deelnemers.
Tineke en ik genieten van huis en tuin en, nu ook, Moos en we hebben geen drang om elders op vakantie te gaan.
Over Moos hoef je je geen zorgen te maken, die houdt het wel uit tot jij terug bent, hij ziet eruit als Hollands welvaren!
Wensen je nog een mooie tocht en afsluiting toe en blijven je volgen.
Groeten,
Karel en Tineke -
03 Juli 2013 - 15:35
Wim Westinga:
Hallo Marnix , het al even geleden dat we samen gelopen hebben naar Bourges. Jij bent snel door gelopen als je al op 40 Km voor Santiago bent. Ik ben vandaag in Logrono aangekomen. Ik blijf hier voor een rustdag. Ga je goed en Buon Camino -
03 Juli 2013 - 21:32
Sonja:
Hoi Marnix,
wat vliegt de tijd! Je bent al zo ver gekomen en niet alleen in afstand. Heel mooi om te lezen.
Elke avond zie ik het licht branden in je huis en realiseer me dan altijd dat je ergens ver weg bent.
Nu ik het toch over je huis hebt, wij gaan verhuizen en wel naar de Abrikozenweg 19 (per 31 december).
Wij hebben vandaag het koopcontract met Jaap en Ernie getekend. Hoe dat allemaal is verlopen, hoor je wel als je terug bent.
Geniet nog van de rest van de tocht. Voor je het weet ben je weer terug.
Groetjes
Sonja en Johnny
-
03 Juli 2013 - 23:18
Ingrid:
Hola Marnix! Ik ben altijd verheugd als er weer een verslag van je is! Nu gaat je tocht over bergen en dalen. Dat zal je aardig gaan voelen in je kuitspieren! Als je straks de mooie blauwe zee ziet, kan ik mij voorstellen dat je daar een heerlijke duik in zult nemen en zie ik je zo drijven op de golven met een enorme smile op je gezicht! :-)
Ook fijn om te lezen dat het zo goed gaat met Moos. Wat heeft hij ons veel gezelligheid gegeven!
Wat zie je er goed uit op de laatste foto. Je bent 2 'koppen' groter dan de dames. Dat vinden ze vast prachtig met zo'n grote kerel op de foto!
Heel veel succes met de komende kilometers en wens je het allerbeste weer toe!
Liefs,
Ingrid xx
-
04 Juli 2013 - 08:30
Marcel:
De bergen waarachter de zee lonkt, een aanlokkelijk vooruitzicht waar nog vele zweetdruppeltjes voor op het pad zullen vallen. Je schrijft vaker over het verlangen weer thuis te komen valt mij op. Dat betekent, denk ik, dat jouw reis aan jouw verwachtingen voldoet, afstand nemen en terug op jezelf geworpen worden maar........niet te veel want je wilt niet vervreemden van de Nederlandse basis. Eerlijk gezegd was ik daar een beetje bang voor toen je aan de tocht begon, het leven is zo anders, hoe kom je weer terug in 'ons ritme'? Ik weet zeker dat je daar ook over nagedacht hebt, goed voorbereid als je bent. Ook dat gaat je lukken, ik bewonder dat. Maar vooraleerst, geniet, denk, loop en........duik!
Boon viaje.
Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
