Na zonneschijn komt regen
Door: Marnix
Blijf op de hoogte en volg Marnix
08 Juni 2013 | Frankrijk, Saint-Sever
Na een periode van mooi weer is het sinds gisteravond weer goed mis. Vrijdagavond waren Ingrid en ik op een markt met lokale producenten in Mont-de-Marsan. Ons avondmaal kwam uit verschillende kraampjes, wijn, brood, zalm, speenvarken en een burger met foie gras. We aten het op aan een van de lange tafels, midden tussen de Fransen maar boven onze hoofden verzamelden zich al de donkere wolken. In de nacht brak er een gigantisch onweer uit. 's Ochtends was het even droog maar al snel ging het miezeren en daarna regenen. Na 20 km en 4 uur hadden we genoeg gehad en besloten we te stoppen in Saint-Sever. We kregen de sleutel van de refuge niet mee want we waren te vroeg, 2 uur wachten in natte en koude kleren was geen optie en dus zijn we in een hotel getrokken en is deze dag eigenlijk een soort rustdag geworden; 20 km ipv 37, luxe hotelkamers ipv stapelbedden en wifi!
Ook morgen is ineens een korte dag geworden en wordt hopelijk iets droger. Ik moet zeggen ik was en ben er ook aan toe. Ik voel mij lang niet zo fit als anders en alle kleine pijntjes zijn moeilijker weg te denken.
Overigens zijn de meeste gites zeer goed maar de bedden zijn 2 meter buitenmaats en dus pas ik er net niet in en de ruimte in de refuge is soms wat beperkt, hoewel dat ook weer afhangt van het aantal medepelgrims. Vaak zit de refuge in een school of gebouw van de parochie maar soms is het een huis of zoals gisteren een oud badhuis.
De highlights helpen om de moeilijke momenten te overwinnen. Zo heb ik woensdag afscheid genomen van Wim en Elli. Elli heeft een prachtige sopraan en zij zingen samen in iedere kerk een Ave Maria of aria. Toen zij dat in Pondaurat deden, kwam de buurman op het geluid af en werden zij prompt uitgenodigd voor koffie in de prachtige tuin van de oude watermolen en toen wij iets later ook voorbij kwamen, werden we ook uitgenodigd. Het afscheid van Wim en Elli was moeilijker en emotioneler dan ik had verwacht maar je neemt afscheid wetende dat de weg die voor een ieder ligt er weer een is met nieuwe verrassingen, belevenissen en ontmoetingen en dat gun je elkaar ook.
Ik zie behoorlijk op tegen de komende week. Ingrid gaat maandag naar huis en dinsdag is het 11 juni. Het dichterbij komen van die vreselijke dag brengt het verdriet om het sterven van Lilian weer helemaal terug. De mooie herinneringen aan een levende en een leven met Lilian verdwijnen meer naar de achtergrond. Ik vertrouw erop dat dit laatste tijdelijk is en dinsdag zal ik in gedachten bij mijn familie en vrienden zijn wanneer zij stilstaan bij het graf van Margot en Lilian en Lilian gedenken en herdenken.
Op de steen van Lilian hebben we "bron van liefde en vriendschap" gezet. Zij was er gul mee en ontving het ook in ruime mate. Soms heb ik het gevoel dat haar liefde nog steeds voelbaar is, zoals je de zon op een warme zomerdag in je lichaam opslaat en daarvan 's avonds nagloeit. Nog steeds geeft Lilian mij zoveel en wanneer ik bij mijn familie en onze vrienden ben dan zie en voel ik haar aanwezigheid. Ik heb geen foto's nodig om de gezichten van mijn neefjes en nichtjes, broers, zussen en ouders in mijn gedachten naar boven te krijgen en het bijzondere is dat een ieder vrolijk is.
Ik hoop dat rond het graf een ieder niet alleen naar de steen kijkt maar vooral naar elkaar, in een kring staat daar namelijk de liefde en vriendschap waar Lilian zich aan laafde en waarin Lilian doorleeft.
Dinsdag zal ik jullie nabijheid erg missen, maar tegelijkertijd voel ik gesteund en mij met jullie verbonden; in het verdriet om Lilian maar ook in het met elkaar verder leven.
Af en toe moet je even stil staan en zijn, om te luisteren, te voelen en te kijken zodat je bewust de volgende stap kunt zetten. Ik zal dinsdag weer veel stappen zetten. Ik weet nog niet of ze licht of zwaar zullen voelen daarvoor zijn mijn emoties te divers maar ook als ze zwaar voelen, zal ik ze zetten. Lilian zou het zelf niet anders hebben gedaan en hebben gewild. Even stil staan, is goed maar daarna verder, met het leven, met elkaar.
Ultreia, X
Helaas gaat er op de andere website iets fout waardoor ik mijn positie niet meer goed kan invullen. Het lukt niet om westelijker te komen dan de nul-meridiaan. Ik zal die website verder niet meer gebruiken.
Ook morgen is ineens een korte dag geworden en wordt hopelijk iets droger. Ik moet zeggen ik was en ben er ook aan toe. Ik voel mij lang niet zo fit als anders en alle kleine pijntjes zijn moeilijker weg te denken.
Overigens zijn de meeste gites zeer goed maar de bedden zijn 2 meter buitenmaats en dus pas ik er net niet in en de ruimte in de refuge is soms wat beperkt, hoewel dat ook weer afhangt van het aantal medepelgrims. Vaak zit de refuge in een school of gebouw van de parochie maar soms is het een huis of zoals gisteren een oud badhuis.
De highlights helpen om de moeilijke momenten te overwinnen. Zo heb ik woensdag afscheid genomen van Wim en Elli. Elli heeft een prachtige sopraan en zij zingen samen in iedere kerk een Ave Maria of aria. Toen zij dat in Pondaurat deden, kwam de buurman op het geluid af en werden zij prompt uitgenodigd voor koffie in de prachtige tuin van de oude watermolen en toen wij iets later ook voorbij kwamen, werden we ook uitgenodigd. Het afscheid van Wim en Elli was moeilijker en emotioneler dan ik had verwacht maar je neemt afscheid wetende dat de weg die voor een ieder ligt er weer een is met nieuwe verrassingen, belevenissen en ontmoetingen en dat gun je elkaar ook.
Ik zie behoorlijk op tegen de komende week. Ingrid gaat maandag naar huis en dinsdag is het 11 juni. Het dichterbij komen van die vreselijke dag brengt het verdriet om het sterven van Lilian weer helemaal terug. De mooie herinneringen aan een levende en een leven met Lilian verdwijnen meer naar de achtergrond. Ik vertrouw erop dat dit laatste tijdelijk is en dinsdag zal ik in gedachten bij mijn familie en vrienden zijn wanneer zij stilstaan bij het graf van Margot en Lilian en Lilian gedenken en herdenken.
Op de steen van Lilian hebben we "bron van liefde en vriendschap" gezet. Zij was er gul mee en ontving het ook in ruime mate. Soms heb ik het gevoel dat haar liefde nog steeds voelbaar is, zoals je de zon op een warme zomerdag in je lichaam opslaat en daarvan 's avonds nagloeit. Nog steeds geeft Lilian mij zoveel en wanneer ik bij mijn familie en onze vrienden ben dan zie en voel ik haar aanwezigheid. Ik heb geen foto's nodig om de gezichten van mijn neefjes en nichtjes, broers, zussen en ouders in mijn gedachten naar boven te krijgen en het bijzondere is dat een ieder vrolijk is.
Ik hoop dat rond het graf een ieder niet alleen naar de steen kijkt maar vooral naar elkaar, in een kring staat daar namelijk de liefde en vriendschap waar Lilian zich aan laafde en waarin Lilian doorleeft.
Dinsdag zal ik jullie nabijheid erg missen, maar tegelijkertijd voel ik gesteund en mij met jullie verbonden; in het verdriet om Lilian maar ook in het met elkaar verder leven.
Af en toe moet je even stil staan en zijn, om te luisteren, te voelen en te kijken zodat je bewust de volgende stap kunt zetten. Ik zal dinsdag weer veel stappen zetten. Ik weet nog niet of ze licht of zwaar zullen voelen daarvoor zijn mijn emoties te divers maar ook als ze zwaar voelen, zal ik ze zetten. Lilian zou het zelf niet anders hebben gedaan en hebben gewild. Even stil staan, is goed maar daarna verder, met het leven, met elkaar.
Ultreia, X
Helaas gaat er op de andere website iets fout waardoor ik mijn positie niet meer goed kan invullen. Het lukt niet om westelijker te komen dan de nul-meridiaan. Ik zal die website verder niet meer gebruiken.
-
08 Juni 2013 - 21:04
Ingrid:
Lieve Marnix,
Wat schrijf je weer mooi en met wijze woorden. Hoe je voetstappen ook zullen zijn dinsdag, jij staat bij ons in de kring vriend. Heel sterk zullen onze gedachtes zijn.
We missen Lilian en we zullen haar blijven missen. De liefde, de vriendschap, Lilian's onvergetelijke lach en zoveel meer zijn waardevolle herinneringen en leven in ons voort...
Hopelijk klaart het weer snel op! Neem nu lekker je rust en slaap lekker straks in je goede hotelbed! :-)
Een dikke knuf, Ingrid -
09 Juni 2013 - 09:02
Lous:
Hallo Marnix,
Het minder fit voelen en de pijntjes die je nu meer merkt komen ook door het naderen van die datum 11 juni. Het is zo begrijpelijk. De fijne herinneringen aan Lilian zullen je ook weer helpen om met veel moed verder te gaan. Ik leef met je mee. Ik zal dinsdag een kaarsje branden voor Lilian en voor jou in het kapelletje in mijn dorp.
De Pyreneeën naderen nu snel. Als je in St Jean in L'Esprit du Chemin overnacht, doe dan veel groeten aan Arno en Huberta, de eigenaars. Dat zijn fantastische mensen, die een luisterend oor hebben en heel meelevend zijn.
Lieve pelgrimsgroet,
Lous. -
09 Juni 2013 - 11:13
Carla Eefting:
Lieve Marnix,
Het blijft maar heel bijzonder en mooi te lezen wat je allemaal meemaakt, en hoe je het beschrijft.
Ondanks dat je dinsdag misschien wel de zwaarste berg moet beklimmen van je hele tocht, hoop ik dat het ook een mooie en bijzondere dag zal zijn.
Het is knap hoe moedig en sterk je bent.
We zullen in gedachte bij je zijn, veel sterkte.
Liefs Carla -
09 Juni 2013 - 16:12
Boudewien Koudstaal:
Lieve stoere Marnix, prachtig reisverhaal, verhaal over je levensweg.
Precies vorig jaar had Lilian net de jurk gekocht. Ik zie haar elke dag nog voor de spiegel dansen, en een show maken van het afrekenen. Het jaar heeft veel gebracht, onder andere jou beter leren kennen wat een kado is. En familie en vrienden van Lilian ontmoet die het leven warmer maken. Het verdriet is er ook.
De kring die komt er dinsdag hoor, we zullen niet teveel gaan staren maar er voor elkaar zijn en ook intens aan jou denken.
Lieve groet, Boudewien -
09 Juni 2013 - 19:52
Wessel:
Hoi Marnix,
Ook ik ben een regelmatige lezer en genieter van je mooie beschrijvingen.
Vorig jaar 11 juni zouden we zoals je weet met "de Blauwe Engel" gaan golfen op Edda Huzed.
Dit jaar hebben we deze speciale dag er voor uitgetrokken om weer met z'n allen naar Eda Huzid te gaan om te golfen en ter nagedachtenis aan ons aller Lilian.
Machteld heeft het beeld van de Engel inmiddels op een zuil van donkere steen laten zetten van plm 1 meter hoog. Het staat nu prachtig in de woonkamer.Fijn dat het vor de 11e klaar was.
Ik wens je sterkte met deze speciale dag en hoop dat je hem op een voor jou goede manier zal doorbrengen.
veel groeten, ook van Machteld. Wessel
-
09 Juni 2013 - 21:27
Marianne En Ben:
Lieve Marnix,
Wat blijft het apart en mooi jouw op jouw reis zo te kunnen volgen. Vol bewondering lezen we over de manier waarop je omgaat met de bergen en dalen, regen en zonneschijn op deze reis. En kunnen een beetje mee genieten van je avontuur danzij de sfeer beschrijvingen.
Het zijn nu geen makkelijke tijden, dus de komende dagen extra veel moed en strekte.
Groetjes, Marianne en Ben -
09 Juni 2013 - 23:12
Fenna:
Onder de indruk van je verhaal. Zó puur zó eerlijk. Wist je dat in hetgeen waar je verdriet en pijn vandaan komt...ook je grootste rijkdom en kracht kan liggen?? Naast dat je dinsdag stil staat bij je verdriet,leg vooral de focus op de warmte, de liefde én aanwezigheid van haar....je zal de kracht door haar voelen om de dag goed door te komen.....als ik het zo lees zou ze niet anders gewild hebben!! -
10 Juni 2013 - 18:15
Jan Van Den Heuvel:
Dag Marnix,
Ik wil je voor morgen heel erg veel sterkte toewensen. Je start op de verjaardag van Moos, je wandeling met in je hart en in gedachte jou en geliefde Lilian doen mij erg veel en is onvergetelijk. Ik merk hoe diep jou/jullie liefde is geweest (en is) en het doet mij goed dat je dat dit met ons wil delen. "Bron van liefde en vriendschap", wat toepasselijk en ..... waar.
Denk niet dat je er op 11 juni alleen voor staat, jij bent ook bij velen in gedachte.
Bij dezen een warme omhelzing en er zullen nog veel warme en lieve woorden op deze site volgen.
Nogmaals heel veel sterkte morgen en weet dat ik aan je/jullie zal denken ...
Jan (Voorthuizen).
You'll Never Walk Alone.. -
10 Juni 2013 - 22:40
Moos/Gerda:
Lieve Marnix,
Heel fijn om Moos bij ons te hebben. Een beetje dichter bij jou en Lilian. We genieten echt van hem. Iedere ochtend een heerlijke wandeling. De heenweg wat traag, maar terug wordt het tempo verhoogd i.v.m. het eten. Vanavond had hij weer zijn gekke uurtje en is hij bijna niet te stoppen. We genieten van je prachtige verhalen. Wat kun je alles mooi verwoorden. Soms wordt ik er wel een beetje verdrietig van maar altijd is er weer ergens een lichtpuntje. Marnix we denken aan je en kijken uit naar het volgende verslag.
Een poot van Moos en een kus van mij. -
11 Juni 2013 - 09:53
Marcel:
Deze dag, 1 jaar, 1200 km en toch zijn jullie dichtbij en aanwezig.............
Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
